ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ ΤΑΣΟΣ

Αν βρούμε δημοσιονομικό χώρο....

Ο Τάσος Τέλλογλου γράφει για τα “λεφτόδεντρα”, τις ανάγκες χρηματοδότησης υποδομών και κρίσιμων τομέων του Κράτους και την επίκληση των δημοσιονομικών περιθωρίων.

Η φράση “αν βρούμε δημοσιονομικό χώρο” ανήκει στο “κύριε ελέησον” του Πρωθυπουργού, αλλά και τών υπουργών του.

Αν βρούμε 750 εκατομμύρια ευρώ θα ενιχύσουμε τα σχολεία της χώρας, που δεν ανταποκρίνονται στον αντισεισιμικό κανονισμό και δεν μπορούμε να τα ενισχύσουμε, διότι αν πάρουμε δάνειο απο την ΕΚΤ θα γραφτεί στο χρέος.

Θέλαμε να εξαιρεθούμε από τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας για τις αμυντικές δαπάνες, αλλά ξεχάσαμε να διαβάσουμε τα “ψιλά γράμματα”, που ανέφεραν οτι αν “γράψουμε” μεγαλύτερο χρέος και έλλειμμα, θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε την εξαίρεση, αλλά τότε θα υπήρχε περίπτωση να μας πάρουν “χαμπάρι”οι οίκοι αξιολόγησης και να μας τιμωρήσουν οι αγορές (σας θυμίζει κάτι;).

Χρειαζόμαστε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ για την Θεσσαλία, αλλά δεν τα έχουμε.

Θέλουμε ένα δισεκατομμύριο ευρώ τον χρόνο για το Πολεμικό Ναυτικό, αλλά υπάρχουν και κάτι συντηρήσεις που έχουμε να κάνουμε, οπότε δεν φτάνει για να αγοράσουμε νέα συστήματα.

Χρειαζόμαστε λεφτά για γιατρούς και δασκάλους, αλλά δεν έχουμε.

Ο κατάλογος θα μπορούσε να συμπληρωθεί χωρίς να υπάρχει τέλος. Τα δημόσια οικονομικά της χώρας πάνε καλύτερα, αλλά μετά απο δέκα χρόνια απραξίας, όλοι οι τομείς του Κράτους θέλουν χρήματα.

Όχι μικροποσά, δισεκατομμύρια... αλλά αυτά υπάρχουν μόνο στο “λεφτόδεντρο”.

Από εκεί αρχίζει η πρακτική δυσκολία της πολιτικής με τις δαπάνες. Αν και η Κυβέρνηση αυτή έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ευρηματική στο να ζητάει απο ιδιώτες να πληρώσουν μέρος των κρατικών δαπανών σε μελέτες, αντιμετώπιση καταστροφών και εξοπλισμό, ο δημοσιονομικός χώρος δεν βρίσκεται όσο δεν αλλάζει η βάση της οικονομίας, ωστε να προστίθεται αξία στις υπηρεσίες και στα αγαθά που παράγουμε. Γι' αυτό βεβαια θα χρειαστεί χρόνος. Που αυτή η κυβέρνηση και οποιαδήποτε άλλη δεν έχει και δεν θα εχει.

Μένει η βελτίωση της θέσης μας στα ευρωπαϊκά όργανα, που θα μπορούσε να φέρει μερικές πρόσθετες εισροές.

Είναι αμφίβολο οτι αυτές μπορούν να αλλάξουν ριζικά την εικόνα τα επόμενα χρόνια στην διάρκεια της θητείας της επόμενης Ευρωπαικής Επιτροπής. Ούτε εκείνη, όποιος κι αν κερδίσει από τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες της Ευρώπης, θα πιστεύει στα “λεφτόδενδρα” και η ελληνική Kυβέρνηση θα αναγκάζεται να παλεύει με τον χρόνο.