Δικαιοσύνη

«Πράσινο φως» για την ανέγερση τεμένους στην Αθήνα

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε με μεγάλη πλειοψηφία, οριστικά, ότι είναι συνταγματικός ο νόμος (3512/2006) ο οποίος ρύθμισε το θέμα του ισλαμικού τεμένους συνολικά.

Στο προσκήνιο επανέρχεται το θέμα του ισλαμικού τεμένους και αυτή τη φορά η δημοσιότητα προέρχεται από το χώρο της Δικαιοσύνης.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει με μεγάλη πλειοψηφία, οριστικά, ότι είναι συνταγματικός ο νόμος (3512/2006) ο οποίος ρύθμισε το θέμα του ισλαμικού τεμένους συνολικά.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση (2399/2014) της Ολομέλειας του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου, στις διασκέψεις της οποίας είχε προεδρεύσει ο προηγούμενος πρόεδρος Κώστας Μενουδάκος:

Με τον προαναφερθέντα νόμο έχει ιδρυθεί Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου για τη διαχείριση του τεμένους, έχουν ρυθμισθεί θέματα οργάνωσης και λειτουργίας του Νομικού Προσώπου, επιλογής και καθηκόντων του θρησκευτικού λειτουργού, καθώς και πόρων και διαχειριστικού ελέγχου. Έχει δε προβλεφθεί ότι το Δημόσιο θα παραχωρήσει έκταση για τη δημιουργία του τεμένους.

Οι ρυθμίσεις αυτές κρίθηκαν από την πλειοψηφία της Ολομέλειας ότι δεν παραβιάζουν τις αρχές της ισότητας και της θρησκευτικής ελευθερίας και, αντιθέτως, εξασφαλίζουν για τους μουσουλμάνους της Αττικής την συνταγματικώς προβλεπόμενη ελευθερία εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων. Ειδικώς, το θέμα της χωροθέτησης δεν εξετάστηκε από το δικαστήριο, διότι κρίθηκε ότι δεν ήταν αντικείμενο της δίκης, δεδομένου ότι η υπουργική απόφαση που προσβλήθηκε αφορούσε μόνο τη χρηματοδότηση από το Κράτος για τη δημιουργία του τεμένους και όχι τη χορήγηση οικοδομικής αδείας ή άλλης αδείας για την εκτέλεση των σχετικών εργασιών. 

Σημειώνεται ότι η αίτηση ακύρωσης είχε ασκηθεί από τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, διάφορους ιδιώτες και ένα σύλλογο της περιοχής του Βοτανικού κατά υπουργικής απόφασης που ρύθμιζε θέματα χρηματοδότησης για την ανέγερση του ισλαμικού τεμένους.

Η μειοψηφία της Ολομέλειας του ΣτΕ θεωρεί, πάντως, ότι ο νόμος είναι αντισυνταγματικός «διότι εισάγει μόνο για συγκεκριμένη κατηγορία προσώπων, που ανήκουν σε ορισμένη θρησκεία ένα σύνολο ειδικών και εξαιρετικών ρυθμίσεων (κατασκευή λατρευτικού χώρου κατά παρέκκλιση της συνήθους νομοθεσίας, δωρεάν παραχώρηση κρατικής περιουσίας, κρατική χρηματοδότηση), οι οποίες συνιστούν αδικαιολογήτως προνομιακή μεταχείριση υπέρ των προσώπων αυτών».

Ποικίλες ήταν οι κρίσεις των ανωτάτων δικαστών για τον Μητροπολίτη Πειραιώς, αλλά, κατά πλειοψηφία, έγινε δεκτό ότι για τη νομιμοποίησή του αρκεί η ιδιότητα του κατοίκου Πειραιώς. Ορισμένοι δικαστές υποστήριξαν ότι νομιμοποιείται και ως θρησκευτικός λειτουργός ενώ, αντιθέτως, άλλοι μειοψήφησαν και δέχθηκαν ότι ο Μητροπολίτης δεν νομιμοποιείται ούτε με την ιδιότητα αυτή διότι η υπουργική απόφαση που προσβλήθηκε αφορούσε χώρο λατρείας άλλης θρησκείας.