ΝΑΣΣΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ

Το αναπάντεχο

Πάνω που όλα φαίνονται στρωμένα, το «αναπάντεχο» χτυπά.  Έρχεται η μέρα που η ζωή αποφασίζει να σε ξεβολέψει. Εκεί που νόμιζες πως τα έχεις σκεφτεί όλα, έχεις οργανώσει και έχεις τακτοποιήσει όσο καλύτερα μπορείς τα πάντα, γυρίζουν τα πάνω κάτω και όλα ανατρέπονται.

Το περίεργο με το απρόοπτο είναι ότι χτυπάει ακριβώς εκεί που δεν το περιμένεις.

Σαν πελώριο κύμα που σκάει με ορμή στην όχθη σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμα του, έρχεται «από το πουθενά» αυτό που δεν θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς στα πιο τρελά όνειρα σου. Δεν έχεις φυσικά την πολυτέλεια να αναβάλεις τίποτα, να σκεφτείς με την ησυχία σου, ή να μην αντιδράσεις. Σε καλεί άμεσα, επιτακτικά, να αναλάβεις δράση, οποιαδήποτε δράση. Φτάνει να κουνηθείς. Ξαφνικά βρισκόμαστε σε ένα άγνωστο, αφιλόξενο μέρος. Χωρίς δικλείδες ασφαλείας, με μόνο μία οδηγία,  «ΠΑΛΕΨΕ»

Το αναπάντεχο ανατρέπει τα πάντα. Τεράστιο το βάρος της ευθύνης των αποφάσεων και δεν έχεις το χρόνο να αναρωτηθείς αν μπορείς να την αναλάβεις. Ποτέ δεν είσαι βέβαιος αν οι αποφάσεις σου είναι οι σωστές ενόσω βρίσκεσαι στο πεδίο της μάχης, παρά μόνο όταν κρίνεις, εκ των υστέρων, όταν κοπάσει η φουρτούνα.

Με κάποιο μαγικό, εκπληκτικό τρόπο, αντέχεις. Βρίσκεις δυνάμεις και ενέργεια που δεν γνώριζες ότι διέθετες και παραμένεις όρθιος, μαχητής, σε εγρήγορση.

Αυτό είναι το κρίσιμο στοιχείο, το μοναδικό που θα κάνει τη διαφορά στην όλη διαδικασία.

Αν εμπιστεύεσαι το θεόρατο κύμα που έρχεται κατά πάνω σου, και τον «μικρό» εαυτό σου που φαντάζει προσωρινά φύλλο στον άνεμο, επικαλείσαι όλη την πίστη που διαθέτεις, αφήνεσαι στο ρυθμό που καλείσαι να χορέψεις ακολουθώντας μόνο τη διαίσθηση σου. Αν φοβηθείς και αντισταθείς, αν επιχειρήσεις να αρνηθείς αυτό που συμβαίνει, θα σε τσακίσει. Δεν μπορούμε να κατευθύνουμε τον άνεμο , μπορούμε όμως να ρυθμίσουμε τα πανιά.

Όταν κοπάσει η καταιγίδα σκέφτεσαι ότι τίποτα, ποτέ δεν συμβαίνει τυχαία. Κάθε εμπειρία, είτε θετική είτε αρνητική, φέρνει μαζί της δώρα που μπορείς να πάρεις ή να προσπεράσεις.

Τελικά ποτέ δεν ελέγχεις τίποτα ουσιαστικά παρά μόνο τον εαυτό σου και τις αντιδράσεις του. Η ζωή δεν προγραμματίζεται, συμβαίνει και εσύ μπορείς «απλά» να επιλέγεις τον τρόπο που υπάρχεις μέσα σε αυτήν.

Στις πιο κρίσιμες ώρες και στις πιο δύσκολες αποφάσεις, επικαλείσαι τη διαίσθηση και όχι τη λογική για να αναλάβει αυτό που ο Εαυτός σου γνωρίζει αλλά ο φόβος χρειάζεται να δει για να πιστέψει.