Γενικά

Guardian: Συμβιβασμός η μόνη λύση για το ελληνικό χρέος

Την άποψή του για το ελληνικό χρέος εκφράζει αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας, σημειώνοντας τα αδιέξοδα που μέχρι τώρα έχουν δημιουργηθεί, αλλά και αυτά που μπορεί να έρθουν.

Το συμβιβασμό βλέπει ο Guardian ως μόνη λύση μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε σημερινό του άρθρο.

Στο άρθρο αναφέρεται ότι καμία οικονομική πολιτική δεν έχει φέρει αποτελέσματα μέχρι τώρα, γεγονός που αποδείχτηκε στην κάλπη.

«Αν αυτό που μετράει είναι τι λειτουργεί τότε οι Έλληνες έκαναν το σωστό απορρίπτοντας στις κάλπες την λιτότητα. Μετά από χρόνια κατά τα οποία η εξυπηρέτηση των χρεών συνεχίστηκαν σε βάρος οπουδήποτε άλλου στόχου, είναι φανερό ότι αυτή η πρακτική δεν λειτούργησε», αναφέρει χαρακτηριστικά και προσθέτει ότι «Το 1/4 της οικονομίας έχει εξαφανιστεί και μισοί από τους νέους πολίτες είναι άνεργοι. Στο μεταξύ, το χρέος όχι μόνο δεν έπεσε αλλά αυξήθηκε φτάνοντας στο 175% του ΑΕΠ. Αν αυτό δεν συνιστά αποτυχία, τότε τι άλλο μπορεί να είναι; Το να συνεχιζόταν το ίδιο πράγματα, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα, θα ήταν σκέτη τρέλα».

Τονίζεται ότι η διέξοδος από την κρίση χρέους που προτείνει ο Αλέξης Τσίπρας είναι «βιώσιμη, δίκαιη και αμοιβαία επωφελής», ακούγεται όμως στο Βερολίνο, το Άμστερνταμ και το Ελσίνκι ως παραληρηματική περιφρόνηση, αφού η Ελλάδα έχει μέχρι τώρα λάβει δύο μεγάλες διασώσεις και «αν επιτραπεί στο νέο Πρωθυπουργό να ξεγλιστρήσει από τις δεσμεύσεις, τότε ποιος είναι ο λόγος να μάθουν να κάποτε χωρίς την κούπα του επαίτη;».

«Και γιατί θα έπρεπε άλλες χρεωμένες χώρες να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να ζητήσουν ευνοϊκούς όρους, ή να επιλέξουν να κυβερνηθούν από λαϊκιστές που υπόσχονται ότι θα εξαφανίσουν τις όποιες δυσάρεστες υποχρεώσεις;» διερωτάται ο αρθρογράφος και συμπληρώνει ότι: «Η διαγραφή για την Ελλάδα, λόγω του μεγέθους της, θα μπορούσε να είναι προσιτή, αλλά αν προστεθεί στο λογαριασμό η Ισπανία και η Ιρλανδία τότε το πράγμα αλλάζει».

«Αυτά είναι λογικά επιχειρήματα», συμπεραίνει ο Guardian, «αλλά και επικίνδυνα. Δυνητικά θα μπορούσαν να κλειστούν σε ένα δωμάτιο και να βρουν μια συμβιβαστική λύση – αυτό είναι που χρειάζεται η Ευρώπη. Από την άλλη, όμως, ενδέχεται να υπάρξει ένα νέο κύμα των συντηρητικών λαϊκιστών στις πιστώτριες χώρες, κάτι που θα ήταν δελεαστικό για την Άγκελα Μέρκελ και όλοι αυτοί θα υπολογίσουν πως το να κοπεί η Ελλάδα από το ευρώ θα είναι ένα διαχειρίσιμο κακό από το να την κρατήσουν μέσα. Η Μέρκελ έχει μιλήσει σκληρά καθόλη τη διάρκεια της κρίσης του νομίσματος, αλλά επί της ουσίας έχει αναγκαστεί επανειλημμένα να κάνει παραχωρήσεις. Ξέρει, βέβαια, κι εκείνη πως οι ψηφοφόροι του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» δεν θα έρθουν κοντά της όσο επικαλείται την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Στην πραγματικότητα οι αποκλίνουσες προοπτικές για τους κινδύνους του χρέους αυξάνουν τον εθνικισμό και διευρύνουν το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου».

Στη συνέχεια αναφέρει ότι οι περισσότεροι Έλληνες, συμπεριλαμβανόμενου του Βαρουφάκη θέλουν να παραμείνουν σε ένα ενιαίο νόμισμα. Αν τους έδιωχναν, τότε θα σταματούσε η ρευστότητα στις τράπεζες. Θα ακολουθούσε υποτίμηση και στη συνέχεια αύξηση του πληθωρισμού με τις συνεπακόλουθες συνέπειες σε όλες τις συμβάσεις της χώρας. Θα υπήρχε χάος. Άλλα πόσο καιρό θα διαρκούσε και αν θα είναι χειρότερο από την κοινωνική καταστροφή που έχει πραγματοποιηθεί ήδη στη χώρα, δεν είναι καθόλου σαφές. Η περίπτωση της Ισλανδίας δείχνει πως τα χειρότερα μπορούν να περάσουν γρήγορα.

Κλείνοντας ο αρθρογράφος σημειώνει ότι το χρέος της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλο για να μπορέσει να αποπληρωθεί:

«Για τους υπόλοιπους του ενιαίου νομίσματος, η ζημιά θα κρατήσει για μεγάλο διάστημα. Οι επενδυτές θα αναρωτιούνται ποιος θα είναι ο επόμενος και θα αρχίσουν τα τραβούν τα κονδύλιά τους, η κρίση χρέους θα εξαπλωθεί, ενώ η αποχώρηση της Ελλάδας θα οδηγήσει σε δαπανηρές νέες ρυθμίσεις έτσι ώστε να διασφαλιστεί μια μελλοντική έξοδος άλλου εταίρου. Οι διασώσεις της Ελλάδας, σε συντριπτικό βαθμό, πήγαν προς την εξυπηρέτηση του χρέους. Οι χώρες έδιναν με το ένα χέρι και με το άλλο τα έπαιρναν από την Ελλάδα. Αυτή η ταχυδακτυλουργική σύγχυση άφησε διάφορες χώρες να βλέπουν με διαφορετικό τρόπο την κρίση. Μπορεί να φαίνεται πως χρειάζεται άλλο ένα τρικ όπως η αλλαγή των όρων αποπληρωμής ή η παράταση, αλλά αυτό που αξίζει πραγματικά είναι η μείωση. Το χρέος της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλο για να καταβληθεί. Το μεγαλύτερο από αυτό θα πρέπει να απομαγευτεί».